Katedra Teorii Pola, Układów Elektronicznych i Optoelektroniki
W roku 1952 strukturę Wydziału Łączności stanowiło 11 Katedr. Jedną z nich była Katedra Podstaw Telekomunikacji, kierowana przez słynnego medalistę-olimpijczyka z Los Angeles (w szabli), szefa sztabu łączności i niezłomnego obrońcę Warszawy z 1939, prof. Mariana Suskiego. Jednym z adiunktów tej dużej Katedry był prof. Zbigniew Godziński.
Po „wypadkach marcowych” 1968 roku pod pozorem modernizacji Uczelni zmieniono strukturę Wydział/Katedra na nową Wydział/Instytut/Zakład, a Wydział Łączności przemianowano na Wydział Elektroniki.
W nowo powstałym Instytucie Telekomunikacji i Akustyki, z pięciu silnych Katedr utworzono dwanaście zakładów.
Jednym z nich stał się Zakład Teorii Elektromagnetyzmu, kierowany przez prof. Zbigniewa Godzińskiego, bliskiego współpracownika prof. M. Suskiego. Zakład w swej działalności dydaktycznej obejmował nauczanie podstaw elektromagnetyzmu i zagadnień teorii pola elektromagnetycznego. Grupa badawcza pod kierunkiem prof. Z. Godzińskiego (dr Jan Kupka i dr Romuald Nowicki) w roku 1967 uruchomiła pierwszy „wrocławski laser” (chyba drugi albo trzeci w Polsce, po Politechnice Warszawskiej i WAT). Był to laser He-Ne generujący w podczerwieni na długości fali 1150 nm. Osiągnięcia naukowe w technice laserowej były inspiracją do zmiany nazwy Zakładu na „Zakład Teorii Pola Elektromagnetycznego i Elektroniki Kwantowej”. Trzon naukowo-dydaktyczny Zakładu stanowili: dr Wojciech Michalski, dr Henryk Percak, dr Krzysztof Abramski, dr Eugeniusz Matras, dr Janusz Rzepka, dr Janusz Pieńkowski, dr Edward Pliński.
Drugim zakładem stanowiącym w przyszłości istotną część współcześnie istniejącej „Katedry Teorii Pola, Układów Elektronicznych i Optoelektroniki”, stanowił utworzony w 1968 r. „Zakład Układów Elektronicznych”, kierowany przez prof. Mieczysława Grobelnego. Głównym zadaniami były rozwój teorii i aplikacji układów elektronicznych oraz szerokie nauczanie podstawowego przedmiotu – układów elektronicznych. W 1995 roku prof. M. Grobelny przechodzi na emeryturę i kierownictwo Zakładu przejmuje prof. Andrzej Prałat, a po jego przejściu na emeryturę w roku 2005, kierownictwo obejmuje dr Jerzy Witkowski. Trzon naukowo-dydaktyczny Zakładu stanowili: dr Marian Pierzchała, dr Bogusław Wolszczak, dr Józef Stanclik, dr Franciszek Balik, dr Jerzy Binkowski, dr Rafał Zdunek, dr Remigiusz Mydlikowski, dr Ryszard Żarko, dr Marek Kukawczyński, dr Grzegorz Beziuk.
Po przejściu na emeryturę Prof. Z. Godzińskiego (1979 r.), kierownikiem Zakładu Teorii Pola Elektromagnetycznego i Elektroniki Kwantowej, został prof. Romuald Nowicki. Zakład rozwija się intensywnie zajmując się zagadnieniami z frontu naukowego: stabilizacją częstotliwości laserów gazowych, interferometrią laserową, budową laserów gazowych, laserów na ciele stałym (dr Wojciech Michalski, dr Henryk Percak, dr Krzysztof Abramski, dr Edward Pliński, dr Janusz Rzepka, dr Janusz Pieńkowski). W roku 1984 dziekanem Wydziału Elektroniki został wybrany prof. R. Nowicki, by już po roku zostać odwołanym, z przyczyn politycznych, przez ówczesnego ministra. Prof. R. Nowicki pełni funkcję kierownika Zakładu do momentu przejścia na emeryturę w 2002 roku.
Po prof. R. Nowickim, kierownikiem Zakładu zostaje prof. Krzysztof Abramski. Od tego roku Zakład stawia na intensywny rozwój naukowy i rozwój młodej kadry. Badania naukowe idą w kierunku techniki światłowodowej, nowych generacjach laserów – mikrolaserów na ciele stałym, laserów półprzewodnikowych i laserów światłowodowych. Następuje dynamiczny wzrost obronionych doktoratów (w tym we współpracy z ośrodkami zagranicznymi, Heriot-Watt University w Edynburgu – Wielka Brytania, Linz University – Austria, Rice University w Houston – USA, Twente University of Technology w Enschede – Holandia). Zakład wprowadza nowy, bardzo popularny profil dyplomowania – „Optokomunikacja”. Specjalność cieszyła się wśród studentów bardzo dużą popularnością. Niestety, „niespodziewana” reorganizacja dydaktyczna na Wydziale Elektroniki, likwiduje tę popularną specjalność w roku 2011, ku olbrzymim protestom studentów!
Kolejna reorganizacja Instytutu Telekomunikacji i Akustyki nastąpiła w 2007 roku i ta z kolei polegała na skompresowaniu liczby zakładów, z dwunastu Zakładów do czterech Katedr (prawie jak przed marcem 1968 r.). Tym razem struktura trójpoziomowa została zachowana w formie Wydział/Instytut/Katedra. „Zakład Teorii Pola Elektromagnetycznego i Elektroniki Kwantowej” połączono z „Zakładem Układów Elektronicznych” (kierownikiem tego Zakładu był dr Jerzy Witkowski) w jedną katedrę – „Katedrę Teorii Pola, Układów Elektronicznych i Optoelektroniki”. Kierownikiem Katedry pozostał prof. Krzysztof Abramski, a jego zastępcą – dr J. Witkowski.
Od 2011 roku Katedra inicjuje i organizuje popularny anglojęzyczny kurs magisterski „Advanced Applied Electronics”. Co roku kończy tę specjalność około 15-20 studentów, w tym kilku studentów zagranicznych. Od 2015 roku na studiach inżynierskich Katedra inicjuje anglojęzyczny kierunek nauczania – „Electronic and Computer Enginnering”. Z roku na rok intensywnie wzrasta popularność tego kierunku, zwłaszcza wśród studentów zagranicznych.
Katedra znacząco zwiększa liczebność młodej kadry w ostatnich dwóch dekadach, promując ponad 20 doktorów. W ostatniej dekadzie od 2009 roku w Katedrze Teorii Pola, Układów Elektronicznych i Optoelektroniki siedmioro pracowników Katedry uzyskało habilitacje i stopnie profesorów PWr (Edward Pliński, Elżbieta Pawlik, Jarosław Sotor, Rafał Zdunek, Arkadiusz Antończak, Franciszek Balik, Grzegorz Soboń). Nowi profesorowie stanowią trzon rozwijającej się Katedry i inicjują nowe obszary badań angażując w to wielu doktorantów. Profesorowie E. Pawlik i E. Pliński przenoszą się w 2012 roku do „Katedry Radiotechniki”. Dr hab. F. Balik przechodzi na emeryturę w 2014 roku.
Od października 2018 roku prof. Krzysztof Abramski przechodzi na emeryturę, a kierownictwo Katedry na bazie wyborów wewnątrzkatedralnych przejmuje prof. Jarosław Sotor. Katedra prowadzi niezmiernie intensywne badania naukowe w kilku kierunkach:
prof. dr hab. inż. Krzysztof Abramski